Kandil dağı senin başında
Karlar,duman ve soğuklar
Düşman sardı dört etrafını
Bitmek bilmez o kışın var
Nice canlar dost bilir seni
Gönülde sana hep sevdalı
Sen anne,sen,yar,sen bacı
Sen kartal,şahinler yuvası
Hawar hawar hawar bana
Bin ferman yazılmış cana
Koç yiğitleri sakla Kandil
Onları verme ite ve kurda
Dört düvel geldi oy ölem
Teslim olmayın asla köle
Otuz yıldır siz Kandil’de
Direnin kurban olam size
Direnin yıkın faşist düzeni
Biz Kürtleri öldürüp ezeni
Tank ve top varsa füzeleri
Biz de kuracağız yarınları
Oy Kandil keklikler yaslı
Şair Çobanoğlu’da Karslı
Dağa,taşa baykuşlar geldi
Görülmemiş asla böylesi
Kandil sen koca ulu dağsın
Kürdün yüreğinde vatansın
Asla yol verme düşmanlara
Bir anne bir yar bir dostsun
28.02.2008
İstanbul
Kayıt Tarihi : 28.2.2008 16:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hürmetler.
Savaştan, kandan, ölümden beslenen ve beslendikleri bu damardan beyinlerine dolanlardan yola çıkarak yazdıkları şeyleri insanlarla paylaşan sözkonusu üyelerin, yazdığı şeylere ilişkin (görüşlerinin paralelinde ya da karşısında olabilecek) bir tepki almaları son derece doğaldır...
Ki; ileri sürdükleri düşünce (şair inceliği, zekâsı, estetisi ve bilgeliği içinde tartışılabilsin/ konuşulabilsin...
Bu tavır, düşüncenin zenginliği, çok sesliliğin erdemi ve demokrasinin, uzlaşma kültürünün de şiarıdır...
Kaldı ki; bazı üyeler yazdığı şiirlere yorum yazılmasını istemeyebilir.../ Bu da son derece doğal bir haktır onlar için...
Ama bunu tek koşulda yapmalıdırlar; eğer samimi iseler.../
O da, yazdıklarını yorumlanmaya kapatarak...
Yok; sen hem yorum kutusunu açık tutup, hem de senin gibi düşünmeyenlerin yorumlarını (faşizan bir tavırla)silersen, bu senin yazdıklarının arkasında duramadığını, söylediklerinin sadece bir palavradan ibaret, sıradan, içi boş bir hamaset metni olduğunu gösterir... / Ki zaten öyle…
Sevgili Mehmet Çobanoğlu; bu yazdıklarımın seninle uzaktan yakından hiçbir alâkası yoktur...
İlgili kişiler alınırlar üstüne bu yazıyı; merak etme...
Ben senin yazdıklarını beğeniyle takip eden bir okur olarak, az önce bir ''savaş tellalının'' şiirinin altına yazdığım ve kendisinin de (hiç şaşırmadığım bir davranış ile) sildiği bir yazıyı senin şiirin aracılığı ile insanlarla (yeniden) paylaşabilmek isteğiyle geldim... / Hepsi bu...
Biliyorum ki silmezsin...
Onun güvencesiyle ve de sana bir selam getirmek üzere geldim sayfana...
Dostlukla...
• * * * * * * * * * * * * * * * * ** * * * * * * * *
Tuzla'daki ölümlere çok duyarlı olmayan yargı sistemi, Bülent Ersoy'un bir iki cümlesi karşısında çok süratli davranmış.
Ve Bülent Ersoy için 'halkı askerlikten soğutma' iddiasıyla soruşturması açmış.
Şaşırmadım.
Ama neredeyse otuz yıl önce 'öğrenci' olarak gittiğim ülkede 'savaş karşıtlığı' ve 'vicdani red” sıradan bir hak iken, öğretim üyesi olarak istediği an emekli olacak bir kıdeme erişmiş olduğum kendi ülkemde bunların hala ürkütücü bir linç vesilesi olması insanı bezdiriyor.
Bir ülke 'temel hak ve özgürlükler' kavramından anca bu kadar uzak olur.
Tabii öldürdüğü konukları yiyen İdi Amin dönemi Uganda’sı ölçütümüz değilse.
* * *
Dünkü Star'da Bülent Ersoy'un soruşturmaya neden olan sözleri vardı:
'Tamam vatan bölünmez, bilmem ne olmaz ama göz göre göre de bu çocukları bütün analar doğursun, toprağa versinler. Bu mu yani?
Bir çocuğun ne demek olduğunu ben sizler gibi bilemem. Ben anne değilim, olamayacağım da.
Ama insan olarak o anaların yüreğinin nasıl cayır cayır yandığını ben anlayamam ama anneler anlar.
Başkalarının masabaşı savaşı için evladımı harcayamam. Bir oyun oynanıyor ve biz bunların oyuncağı oluyoruz.
'Şehitler ölmez vatan bölünmez' hep aynı klişe laflar. Hep bunu söylüyoruz zaten. Çocuklar gidiyor, kanlı gözyaşları, cenazeler... Klişeleşmiş laflar...”
* * *
Bülent Ersoy'un, AB standartlarında 'fikir özgürlüğüne' sahip olduğu söylenen Türkiye'de 'bir çift laf' için yaşayacaklarını ve şimdiden başlatılan 'linç kampanyasını' birlikte izleyeceğiz.
Onun “çıkışı” hiç olmazsa toplum tarafından duyuldu.
Bir de sesi hiç duyulmayanlar var.
Örneğin, Enver Aydemir'in başına gelenleri duyan pek olmadı.
'İnancı' nedeniyle askerlik yapmak istemediği için 31.07.2007 tarihinde tutuklanarak Eskişehir Askeri Cezaevi'ne hapsedilen Enver Aydemir, 04.10.2007 günü Eskişehir Askeri Mahkemesi'nde yapılan 2. duruşmada, 2 gün içinde mevcutsuz olarak birliğine teslim olması istenerek tahliye edildi.
Enver Aydemir 'Vicdani reddini' sürdüreceğini ilan etti.
Enver Aydemir’in Türkiye'de 'dini nedenlerden dolayı' vicdani reddini ilan eden ilk kişi olduğunu Mazlumder Kocaeli Şubesi'nin açıklamasından öğrendim.
Herhalde 'oy' getirmediği, sadece 'temel hak ve özgürlük' sorunu olduğu için parlamentodaki hiç bir partinin gündemine girmiyor.
Güncelleşmiyor da...
Hâlbuki dünyada bayatlamış bir hak.
Avrupa Konseyi'ne üye kırk altı ülkeden sadece Türkiye ve Azerbeycan'da yasak.
Bu nedense 'Türklüğe hakaret' sayılmıyor.
Özgürlüklerden uzak yaşadığımız, belki de özgürlüklerin tümünü bir “bütün” kabul etmediğimiz için, diğer ülkelerdeki özgürlükler burada hayata geçemiyor…
Özgürlükler siyaset kurumu tarafından 'oy getiren' ve 'oy getirmeyen' olarak tasnif edilirse sonuç alınabilir mi?
Aydınlar, sadece siyasetçilerin “önemli” bulduğu özgürlükleri konuşursa, özgürlüğün sınırları genişler mi?
* * *
Enver Aydemir'in daha sonra başına gelenleri merak ediyor musunuz?
Biraz araştırırsanız öğrenirsiniz.
'Türban' kadar, 'vicdani ret' de duyulsa, bunlarla birlikte tüm 'temel hak ve özgürlüklere' sahip çıkılsa, bugünkü Türkiye manzaralarını yaşar mıydık?
Umutsuzluk, iktidarını ilan edebilir miydi?
* * *
Yetmiş milyon topluca temel hak ve özgürlüklerin pekiştiği bir ülkeye gitsek…
Hep gördüğümüz karşısında ağzımız açık kalacak.
Hiç kapanmayacak.
Anarşistler Federasyonu…
Kralcılar…
Vicdani retçiler…
Savaş karşıtları…
Ve daha ne istersen.
Toplumlar korkmadığı zaman sağlığına kavuşuyor.
Çağ ile Türkiye arasındaki fark...
'Özgüven' ile 'öz güvensizlik' arasındaki fark aslında.
* * *
Temel hak ve özgürlükleri hem devletin, hem de bireylerin şaşmaz bir ölçü olarak kabul ettiği bir Türkiye olabilecek mi?
Öyle bir ülke olabilecek miyiz?
Özgür ve huzurlu bir ülke.
MEHMET ALTAN / 27 Şubat 2008, Çarşamba
TÜM YORUMLAR (2)