Kandil Şiiri - Birol Hepgüler

Bir kandil yaktım,
Seni düşünüyorum
Oturup aydınlığında.
Siyah beyaz elbisen
Gri hırkanla,
Ayağında terliklerin,
Başında siyah taçla.
Önce uzun,
Sonra,kısa kumral saçların,
Çoğunlukla biraz durgun,
Biraz ürkek gözlerin
Ama her zaman
Sevgi doluydu sözlerin.
Hiç yorulmak bilmezdi
O hamarat ellerin
İnce uzun
Düzgünceydi parmakların
Çok,çok temizdin
Hemde çok titiz.
Seni düşünüyorum,
Yavaş, yavaş yanan
Kandil aydınlığında
Bana bıraktığın ev
Senin eserin
Yılmak nedir bilmezdin
Hem bu evin mimarıydın
Hemde işçisi
Ben,başbakanıysam,
Sende cumhurbaşkanı.
Kandil yanmakta,
Yakmakta kendini.
Ben düşünmekteyim,
Seni ve sensizliği.
Tıkırtısı yok artık
Terlik sesinin.
Hasretini duyuyorum
Ilık nefesinin.
Bilmiyorum,
Rastlayabilir miyim
Senin gibi birisine,
Geç gelen mutluluk
Çok çabuk gitti.
Ağır ağır yanan kandil
Burada bitti.

(13 Şubat 1993)