Kandanakan 1 Şiiri - Nuri Cumhur Özkaya

Neyim ben
Ruh nasıl adam olduysa ben öyle umutsuz kaldım
Umudum değil ırmaklar, değil bahçeler ve su değil, derya değil
Her dalganın sadece bir kere dokunduğu toprak
Toprağın bulaşmadığı deniz değil
Elinde kürekle tarla
Elinde kürekle mezar
Elinde kürekle üzerine üzerine toprak insanın
toprağa verdiği bereket filizlenirken dalda, akarken bir motorun içinde
Ancak ruhudur ona lazım olan, ama benim ruhum bedenini kaybetti
Serserilerin varlığında paramparça
Söylenen her şey tanıdık ise bu yüzden
Bir yerden o köşesine
Başka bir yerden bu köşesine tutundu dönüşün
Nefesten sonraki dünyaya hoş geldin diyorum
Hoş geldin tapılası imkânsızlığınla
Benden başka kimse yok
Ben… Bedenini kaybetmiş, bedenini korkutarak kaçırmış bir ruh
Benden başka kimse yok bu yüzden
İnsanlara yazık oldu
Sen sura sen de kayıp bedenime üfle.