Kancık Yosma Şiiri - Hakan Yükün

çiseleyen yağmurda
ölmüş şehrin can damarında
usulca atılan her adımda
karanlıkta kalan duygulara
asice vurulan damga

Yakalarımda ıslık çalan fırtına
gözlerinde kabaran nehir
iki gözümde ıslaklığın
düşen her damlada senin adın.

sokak lambalarının mat ışkları
tepeden tırnağa
yağmurun ıslaklığında
otostopçu damarlarımda
kancık yosma.

Yanmayan çakmağım
tütmeyen gönül ocağım
ıslatmamak için
kalbime çivilediğim
küçük bir resmin
hayaline dalıp içtiğim
renklerini içime çektiğim

tıngırdama sesi boşluğunda
masum kedinin gözleri
Issızlığına yaklaşan hayalet gemi
pisliğe bulanmış sevginin son demi

çöp çöp dolaşan avare
satılmış aşklar ziyafette
hey! yaşamın kokuşmuşluğunda;
yıkanan bakire.

Sende kancık yosma sende
girdiğin can evimde
olmayan bekaretini verde
bitsin artık bu işkence.