Kanca Ucunda Balık Şiiri - Reşat Öztoprak

Kancada bir balık kıpraşır durur
Kaçtı kaçacak
Sanır mısın ki olmadığın gün senindir
Varsan sana aittir akrep yelkovan neyi gösterirse

Aynadaki suretime bakıp ben buyum diyorum
Yakışıklı değil ama tedirgin
Baktığın yöne göre değişken, belki korkulu
Zamanın gerisinde mi ilerisinde mi belirsiz
Saate baksan hep valizi elinde, bileti cebinde biri

Bir sevda yolunda bir gölge belki
İçimi yarıp bakınca anlaşılır
Dışımın silikliği yokluğu
Tonlarca kelime
Ve o kelimelerden oluşan cümleler
Tepinir durur kalıbımın içinde
Yolculuk ederler sürekli gecede

Herkes böyle zannediyorum
Çok tekrar ettim neden böyle oldu sorusunu
Herkes gibi oynasam
Kaybetmezdim onlara göre
Bir ilah yaratıp belki sığdırarak avuçlarıma
Ete kemiğe büründürüp
İliklere işletirdim delirmiş korkunçluğumu

Silüetimin bir parçasında tutuyorum hep
O belirsiz, o tuhaf, o garip
Nefes alıyorum daha ben, yaşamın son yüzü bu
Bir kırlangıç kanadı kırılsa, bir yaprak solsa hafiften
Kabulu hayır edecek yaşamın son yüzüne
Gören nefes alıyor diyecek
Zengin, fakir, mutlu, mutsuz diyecek
Nereden bilecek sürekli yığılıp kalıp korkularla
Yeniden yeniden doğrulduğumu

Sahi, bir dal ne kadar direnebilir
Kendinden büyük fırtınalara?

Reşat Öztoprak