Kanca attım limana Şiiri - Vahap Özdemir

Bugün kanca attım limana, sarılmak istedim umutlara
Aslında umutlar yaratmak benim işimdi
Sadece ilham kaynağımı kaybettim
Bir hiç uğruna
Fakat halen umutlar yaratmak benim işim
ve,
İlk defa kendi uğruma..
Yazarken nazımın nasırlı elleri titrek bugün dizelerde
Sözlerde sitemim yok, tutunacak binlerce dalım var hislerime
Söz söylemeyeceğim bu gece yitip giden gençliğe
Çünkü
İçimde bir çocuk buldum tekrar, sözlerime umutla kulak veren sessizliğiyle..

Ütopyamdayım bu umut dolu gece de
Kendimle konuştuğum ağacın altında
Gelecekteki bene sesleniyorum içten içe
Gittin mi üstadının ardından?
Kurdun mu kendine mükemmel bir yaşam?
Sorular soruyorum
Ve cevabı sadece dizelerimde..

Şarlatan oldum bugün o insanlara
Gülüp eğlenen sokak serserisi oldum çocuklara
Kapattım kalbimin yarasını bu gece,
sarıldım acı dolu defterime,
döktüm adını mutluluk koyduğum gözyaşlarımı,
kırık dökük sayfalara

Hoş geldin ey sevincim,
Hoşluklar getirdin bugün geceme
Bırakıp gitmeni hiç istemiyorum
Yalvarmak istemiyorum ardından çocukça özlemle
Acı dolu defterim, rengini şaşırdı yazdığım her satırda

Kanca attım limana bugün,
İnsanlardan uzak giden gemiye ait bir kanca bu
Kör baktım hayata, kör bir kıyıdan topladım hislerimi
Bitirme beni umut dolu liman
Umutlar yarattım, bıraktım bedenimi...