Kanayan Yüreğim Şiiri - Mustafa Önal

Bir zamanlar kanla doluydu kalbim,
Hiçbir sevgiye yer yoktu yüreğimde.
Özlemini çektiğim bir sevgili yoktu,
Kilit vurmuştum, yüreğimin kapısına.
Sen araladın, sen açtın bu kapıyı
Sahte sevginle, yalan vaatlerinle
Sinsice sen girdin kalbime.
En güzel yıllarımı çaldın!
En hassas yerimden vurdun!
Dört mevsim karlar yağdırdın başıma.

Şimdi yavru bir kuş gibi yüreğim,
Bedenime güç vermiyor artık.
Ellerim titriyor, ayaklarım tutmuyor,
Yorgun düştü, hasta düştü kalbim.
Yara aldı, acı çekiyor, kanıyor yüreğim.

Gizli sevdalar çektim, bir sır gibi sakladım.
Günah dolu aşklar yaşadım, utanç duydum gizledim.
Yasak sevdalar yaşadım, yüreğimde tutsak.

Gurbeti yaşadım, sıla hasretiyle tutuştu yandı yüreğim.
Bilmem kaç yıl oldu kardeşlerimi görmeyeli,
Kaçıncı baharım gözü yaşlı anama sarılmayalı,
Sayamadım feleğin kaçıncı tokadıydı suratıma inen
Nicedir bilinmez karanlık gecelerde akıttığım göz yaşlarım.

Yalan dünya kahrını çekerim sandım, çekemedim.
Vefasız sevgili sitemini çekerim sandım, çekemedim.
Hasret acısına, gurbet sancısına, tutsak duygulara
Yenik düştü, yorgun düştü yüreğim.
Titriyor, can çekişiyor, sessiz sessiz kanıyor yüreğim.