Kanayan yaram Şiiri - Yunus Kılıç Lamelif

Otuz şubat kadar güzeldi
Kurduğumuz hayaller
Gidişinden bu yana
Sana ait biriktirdiğim ne varsa
Hiç bir duygunu söze
Hiç bir sözümü göze değdirmedim
İçimde büyüttüm seni
Hep içime ağladım
Ne bir adem oldu sırdaşım
Nede bir kağıt kalem
Telafisi olmayan,
Geri dönüşü olmayan
Yollara düştü,
Aşk dediğimiz bu cehennem.
Can çekişlerin ardına düştükte,
Bir kere geri dönüp
Tutmadık ellerimizden..
Ne olacaksa olsun dedik
O kadar tükenmiş,
O kadar yılgın kalmışız ki
Birbirimize söylediğimiz sözlerin
İçimizde kanayan bir yaraya dönüştüğünü farketmeden
Ne kadar acıttığını bile düşünmeden
Fütursuzca sarf ettiğimiz kelimelerin
Yalnız kaldığında acısını hissediyor insan
Meğer her sözün
Kalbe bir hançer gibi saplandığını..
Seni gördüm bugün uzaklarımda
Bir hayal kadar uzak
Bir dua kadar yanımda
Yüreğinin çırpınışlarını duydum bugün
Bir kor gibi yağdın gönül toprağıma
Yansın içim,
Ahların kalbimden vursun bir bir
Hak etmediğin acıların mimarı
En güzel duygularının katili benim.
Biliyorum kolay olmayacaktı
Unutamayacak ağlayacaktın
Bunu telafi etmeliydim
Bu yüzden
İtiraf etmeliyim ki bir çok yalan söyledim
Ve biliyorum ki
Herşeyi sineye çekip buna da alışacaktın
Böyle olsun istemedim
Yaptığım hesabın bedelini çok ağır ödedim
Her ne olursa olsun unutman için bile olsa
Asla sana ihanet etmedim
O güzel duygularını, hayallerini
Hiç bir hevesle kirletmedim
Sana olan hasretimi dualarıma sardım
Dudaklarımda adın gözlerimde hayalin
Her salâvatın içine seni sakladım..

Yokluğunda herkesi hoş karşıladım
Bir sana yabancı kaldı sözlerim
Dostluklar kurdum yeniden
Telafisi olmayacak
Ve bir daha onarılamayacak
Aşkımızın her sahnesinin
Tekrar tekrar kurdum hayalini
Araya bir kaç eklemelerim oldu elbette
Mesela
Hiç tutamadığım ellerinden öptüm her gece
Günaydınlar büyüttüm
Saçlarının kokusunu aradım her sabah
Ama artık yoktun
Çok uzaklarımda bir yıldız gibi
Başka gecelerin kandiliydin
Bir bir yıkıp kırdık herşeyi
En acı en katran gecelere düştük
Umutlarımızı yitirdik
Kimseyle bi alıp veremediğimiz de yoktu
Aslında biz kendi kendimize yenildik
Hergün biraz daha uzaklaşırken birbirimizden
Sol yanımızın her ayak sesinde sürgün yedik
Umutlarımız bile delik deşik postallar gibiydi
Bizi birbirimizde tutacak bahaneler türetemedik
Biz dost olamadık, olamazdık..
Biz birbirini çok seven
Ayrı dünyaların insanlarıydık
Öyle bir kırıldık ki herşeye
Bizi aynı yolda buluşturacak
Bir selam,
Kutlu bir gün mesajından dahi uzaktık
Fakat seni bir an bile unutmadım
Unutamamak şöyle dursun
Özlemin kalbimin baş köşesinde
Her cümlemin sonunda seni andım
Hala şuracıkta en güzel izlerin
Kimseyi senin yerine koymadım
Hani el emeği göz nuru dedikleri bu olsa gerek
Yalnız sana hasret bu gözlerim
Allah şahidim olsun geceye güne ant olsun
Dualarımın perdesinde nakış nakış gözlerin
Aç perdelerini son bir kez,
Yüreğine selamım dokunsun.

01.02.2025