Kanayan Yara Şiiri - İsmet Barlıoğlu

Düşüncelerim yine yollara düştü,
Yine ayaklarında demir çarık düşüncelerimin,
Yine ellerine demir değenek,
Acılarım yine arkalarında,
Yine gönülden yaralayanımı arıyorlar
Kışımda,
Baharımda.

Bugünüm karlı-çamurluymuş,
Açıkmış, yağmurluymuş,
Atıştıran yağmur değil, doluymuş,
Ne çıkar?
Düşüncelerim dünümün çiçekleri içinde,
Yolları tümden çiçeğe kesmiş,
Başlarında bahar dallarından süzülen güneş.
Eh işte, bir de gönül yaram var ki;
Canlarına
Tebelleş.

Gönül yaram yeşermiş tarlaların yamaçlarında,
Boy gösterir akıp giden ak-pak suların üzerinde,
Bazen bir kırlangıçtır; kanat çırpan,
Bazen bir kelebek; yaldızlara bulanmış,
Ben artık kanamayacağını sanıyordum gönül yaramın,
Kanamış.

(MİTİL OSMAN isimli Serbest Şiirler 'inden > 51-52/100)