Kanayan Yara Şiiri - Erkan Turna

Yüreğimin taa derinliklerinde bir yer var,
Kanadıkça kanayan,
Kanadıkça çaresizliği yaşadığım
Ama engel olamadığım.
Bu ne kadar devam eder
Onu da bilmiyorum
Ne yarın,ne sonrası,ne de; gelecek
Açıkcası umrumda bile değil
Duymak,konuşmak,görmek istemiyorum.
Duyduklarım; kulağımı tırmalayan sesler yumağı sanki,
Konuşmalar; anlamsız kelimeler bloğundan farksız,
Gördüklerim ise; gerçekleri kapamaya çalışan,
Yalanlar silsilesinden oluşmuş mutluluklar tablosunun silüeti adeta.
Böyle dünyada ne kadar yaşarım,
Biri söylesin bana.
Ama sakın ola ki biri çıkıpta karamsar demesin bana.
Hayat; çelik kontrüksiyonlar gibi örülmüş,
İnsanlar; gölgelerine dahi arkalarını dönemez olmuşken,
Güven,inanmak,paylaşmak... gibi sözcükler;
Şiirlerin,satır aralarında kaybolmuşken,
Bırakın diğer canlıları,insanların bile değeri yokken,
Bu dünyayı biraz da olsa, mutluluk duygusuyla tanıştırabilecek
Sevgiyi,
Belki de,her şeyi unutturabilecek
Sevgiyi;
Hunharca ve elbirliğiyle katletmek refleks halini almışken,
Lütfen kimse bana karamsar demesin.
Umarım sizin yüreğinizde bir gün kanar