Kanayan Yara Şiiri - Erdal Işık

KANAYAN YARA
Solgun bir güne sensizce başlıyorum
Yorgun düşlerle kendimi içine saklıyorum
Yine ihanet yolculuğuna gidiyordun
Kim bilir belki kalman ihanettir

Her sabah kendimi sende tazeliyorum
Kirli bedenimi temize çekiyordun
Gidiyorsun bana isyanı bırakarak
Bu sabah çok yorgun düştüm kimliksiz düşümle

Gözlerin ihanet sancısını çekiyor
Düşlerin ağlamakla geçiyor ürkek bir tavşan misali
Yitirdim aklın şuurunu
Suskunluk oldu bir lokma ekmek bir yudum su

Göz yaşım damlıyordu parmaklarıma
Parmaklarımla savaşıyordu sitemle
Kalbin tercümanlığını yapma
Ağlamasıda içinde kalsın, tüm kanayanlar gibi

Bulutların kanayan damlaları
Adıma insanlığa haykırıyordu
Güzelimsi damlalarını kanla yoğura yoğura
Halime ağlamak istiyordu, kan aka aka

Kaç saat yaşamak bu alemde
Ben sende ararken, sen başkalarında
Deve kuşuyla arkadaş olduk tüm zamanlarda
Kimbilir mutluluk hangi diyara satılmış
ERDAL IŞIK