Kanayan taşlar gördüm Şiiri - Ümit Paksoy

kanayan taşlar gördüm, kanayan tomurcuklar
birbirine dolanırken, birbirinin içinde
kıvrılırken hayatlar

karasal iklim, kara talih benimkisi
eski eşyalara alışmışım bir kere, kirli apartmanlara
utancım saydamlaşır her baharla birlikte
hüzün, ölmüş adamların satılığa çıkmış
ayakkabılarından bulaştı bana

dağlar devrilse, yağmurlar yağsa uzak plajlara
damarlar binse damarlarımın üstüne
kara merhemler sürsem kanayan damarlarıma
ne eskimiş aşklar gelir aklıma, ne ölüm
başka acılara sığınırım, vakti gelmemiş yalnızlıklara