Kanayan Ok-yay Şiiri - Dursun Özden 3

kanayan ok-yay

ok-tay, yabanıl yılkı tay yelesinde, özgür
ok yaydan fırladı, türkülerde yürek yandı
ve o dağlarda, tek tek, ateşler yanıyordu
o bir çılgın candı, o bir firari, o deli kandı

ve o yitik zamanda, nerede anarsan orada
çift başlı kartaldı, öz külünden doğan anka
sofrası sebildi, ekmeğini kızıl güneşe bandı
fırtınalı bir seher yeli, dosta açılan gönül evi
tozu dumana katan yamandı-bir deli borandı

o ağız dolusu gülen, içine ağlayan şamandı
o bir yeni zamanlar dervişiydi-o kar ile kordu
tan çiçeği şafağı o andı-kendi alevinde yandı
yandı-yandı kül oldu ve silkindi özüne döndü
döne döne-yana yana-yan yana halaya durdu

esti güz yelleri, sarı kadife iğde, ilk aşkı niğde
halay başı, sebildi aşı, oyun değil-harmandalı
zeybek-sefer zamanı yankıdı davul zurna-ney
o kökü gökte dolunay-sol yanı kanayan oktay
o vurgun-oku hedefe kilitli, gergin bir çelik yay

cenk başladı-canlar hekimbaşı’na selam durdu
baş tacı, bir demet kanayan gül acı, bu da ney?
ah çağlar abi! selçuk farabi, çisel yağmuru sabi
o kaynağına akan incesu nefes-es deli rüzgar es
buzlar çözülmeden-o güneşi ilk öpen ulu erciyes

yoksul ya da varsıl, bu ömür tek nefes, leylim ley!
dünya otağı, yaşam bir deney, he heyde, hey hey!..

dursun özden