Kanayan Mevsimin Kırmızı Gülleri

Sana şiirden gökdelenler inşa ettim
Bulutları yüklenip sırtıma.
İçlerinden biri var ki,
İnciler dizdim balkonuna.
Çiçeklerini sulamayı unutma
Mısralarımda ki gözyaşlarımla.
Teras da ki buluta not düştüm;
Güvercinlerimi özgür bırak ki
Bana benden haberler uçursunlar,
Kendimden ayrılıyorum zira
Mevsimlerden kırmızı gül geldi de ondan
Pembe düşlerimden vurulunca.
El/vedaya bile sığamayıp
Dört mevsimden dil döktüm sana
Güneşi yüreğimde gezdirip
Cemresi düşerken ilkbaharın
Sonbaharın hüznünü sağarak bana;
Yazımın yaz yangınlarında
Lapa lapa yağan sayfalar arasında
Kömür gözlerinden al/kış tutup bana.
Mevsimin beyaz elbisesine nakşederken
Kan/atlarımdan dökülen al yapraklar
Nefesimin son bulmakta olduğu yerde
Kanlı gömleğimi armağan etti aşka
Kanayan Mevsimin Kırmızı Gülleri