Kanayan kapı kolları Şiiri - Sahir Yoltutan

odada duvarlarla, büyük duvarlar.
gözleri çalan telefona bakmakla yetiniyor.
ciğerlerinden boşluğa giden dumanlar,
geldiği yeri unutuyor.

esmer tenine hayranlıkla bakan gözler,
şimdi kanamak isteyen iki bileğe bakıyor.
ovuşturduğu bileklerini alnına dayayıp bekler.
neyi beklediğini bilmeden bekliyor.

elleriyle saçlarını tutup çeker,
kırmızı olan yüzü, gözyaşlarıyla buluşmasın diye.
bu kez gözleri kapıya dönüyor.
yumruk sesleri ve zil sesi gelen arsız kapıya.

kapıya doğru kalkıp yürüyor,
etraftaki anlamsız demir kokusuyla.
bir hareketiyle eşiği ve kolu kırmızıya bürüyor.
kapıyı açıp ölüyor, ona bakan şaşkın gözlere.