Usuma her gelişinde,
Hatırlarım yaşamamışlığımı.
Sen kimsin, adın ne?
Başlatıp bir yangını içimde
Kaçtın vefasız, azap kuşları gibi.
Sen, hergün utku peşinde,
Koşarken, deli dolu yaşamda
Anılarını gururuna bohçala,
Buğday çiğiti sürme çekerek,
Kuş yüreği ojenle gel dünyama.
Sadece sen gel, unut kısacık geçmişi,
Toprak dudaklarında tadayım seni,
Çeşmede su içen güvercinler gibi
Kana kana içeyim gözlerini,
Yüreğime resmedeyim gülüşlerini.
Sonra, bir kurşunla yık beni yere,
Gözlerime mil çek, parala ellerinle,
Kanayan yüreğimi çiğne ayaklarınla,
Bir kurşunla anımsat bana geçmişimi
Yak beni, savur sonra küllerimi denizlere.
Kayıt Tarihi : 3.8.2005 10:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!