Kanayan Gece Şiiri - Ali İhsan Atiş

Direnişin rütbesi sür üflüyorken dönencelerde
Bir bedelin ağırlığında görünmez cümleler
Mecburi bir tebessümde uzun adresler
Buğulu bir cam kararsızlığında
Denizin bağrındaki sözlerim
Ateşin derinlerine iliştirilmiş
İğnenim ucundaki anlam
Dalgaların sessizliğinde sevda kırıkları
Sana dokunamayan kollarımdaki gurur
Yaralı kartalın kanatlarındaki kurdele

Mavi sükünetin görkemi soğuk esiyor yüzüme
Seni bekleyen umutlarım..
Asil renginde değildi bugün

Kaçıncı baharın uçuşu..gözlerimdeki nem
Tanıdık diyarların yorgunluğundaki mesafe
Tenha bir bakışın göysüme bıraktığı hüzün

Kendine geç kalmış müebbet
Yitik kelimelerin rengindeki ezber
Sustururken...kaderimdeki yıldızları
Kördüğüm karanlıklara yapışıyordu
Dizlerimde büyürken gölgeler
Küçülüyordu ismin batan güneşin ardından
Dağlar kına yakıyorken
Bütün sular okyanusa akıyordu

Zaman denilen tokat
Bir yarım - ı daha güvensiz bırakıyordu
Yüreğimdekileri işlerken gözlerime
Sadece düşlerim değildi ağlayan
Bu gece yine sana kanıyordu.