Prangalara sor bileklerimi
Ve içinde sicim gibi damarları
ve damarlarım işte burda
Botların içinde renksiz ayaklarım
prangalar ayaklarıma ölüm olsa
ölüm olsa ne çıkar
ölümü hasretine susamış yar gibi kucaklarım..
Ama biz ölmüyoruz
her gün yüzlercesine
binlercesine doguyoruz
Doguyoruz her birimiz
daha afacan daha açık alınla
Ufukda dalgalanan bayrakla
Yıldırım gibi gidiyoruz
Altımızda şahlanan al atlarımızla..
20*08*1979
Şair Kurty35Kayıt Tarihi : 14.3.2009 19:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!