Kanayan Dağlar Şiiri - Abdullah Oral

Kaç tarih sığar bir takvime
Vurulur duvarların önünde

Akşamlar saklar sesini namlunun
Çıplak bedenler döner durur yivlerde

Yada kaç umut tutsak
Nişangahında Soğuk namlunun
Kanayan dağlarında yurdumun

Eksik kalıyor bütün anlatımlar
Kollarına düştüğüm nehirler bilir
Şarapnel yemiş gibi hırçın.
Hançerlenir gözlerimde kamaşan sular.

Ağzımda sızılı tadı pas tuttu tütünün
Ey kendine çekilmiş gözlerim uyan.

Seni benden sökmek isterler
Bakışlarımı silmek gülüşlerimden
Kent ayaklanıyor fırtına sesiyle
Yüreğim kabına sığmıyor gayrı
Alıcı kuşlar pek te severler ölüm çığlığını.

Güneş ölüleri terletmez
Öldürenlere bıraktık terlemeyi.

Tam beş yıldır yaşamayı öğrendik ölümle
Koyun kuyuna sırt sırta ve omuz omuza

Pimi çekilmiş sabahlarda
Yalın bir bıçak gibi bilenir öfke
Oturur yanı başına isyanın

Ateşini bedenlere salarken kurşun.
Kimyasal gazlarla yaktılar gözlerimi.

Direncin karşısında şaşkın.
İğdiş edilmiş keşiş edasıyla bağırırken cellat
Salyalı dudaklarından
Dökmekteydi hırıltılar. teslim olun
Aciz bir itin ekmeğe havaması gibi..

Değil dirileri teslim almak
Ölülerimiz direniyor teslimiyete
Yaşanan her anın hesabı sorulur diyerek.

Bakmayın nehirlerin coşkulu akışına
Kanayan dağlarıdır yurdun.
Et tırnak gibi sökülüp dağlanan
Ve anaların gözleri değil dökülen
Baharıdır aydınlığı ülkemin.............

Abdullah Oral
Eylül 15 2004