Kanaviçe Şiiri - Celalettin Turan

Batarken güneş bozkırda, sarı denizlerin ardında
Atımı dört nala koşturdum, sensizliğin şafağında.

Kalbimin derininden kopup akar gözüm kanlı yaşı,
Seni gördüğümde doğan kızın, şimdi gelinlik çağı.

Kanaviçe bir mendil işle, tutuştur onu elime.
Bir ömür basayım onu, kör gibi tutuşan kalbime.

Aynı gün bu saatte, şu köşede bekleyen şarapçı.
Yıllar geçti hala aynı yerde, bugün yine icapçı.

Kimsenin uğramadığı, terkedilmiş bu garip hanı,
Elinde gürz ve koçbaşı, koymuşsun kafaya yıkmayı.

Nice yıllar geçti ben hala akillanmadım da
Sakalıma aklar düştü, aklım hala takıldığım taşta.

Binlerce günlük yoldu, bir anda uçup da gittim Arş'a
Yüreğimin feryadını duymaz. Ol Rakîb yok mu ? Haşa.