Kanatsız Özgürlük Şiiri - Memet Ergül 2

gri mevsim, renkleri çalınmış bir gün
sıkılmaktan sıkıldığım bir boşluk anı
ne düşündüğümü düşlerken
kendimden kaçmak için izin istiyordum.
"izinler süresiz kaldırıldı" (iç ses.)
"bu esaret bir süre daha devam edecek" dedi.
kendinden emin!
iki tutsak bir bedene fazla geliyordu artık.
biri için özgürlük vaktiydi.
hissediyordum.
zaman "çok" geçmiş'ti.

kapılarını sonuna kadar açıyordum kalbimin
tıpkı yıllar önce olduğu gibi.
fakat bu kez geliş değil, gidişti bunun nedeni.
dünyadaki bütün müziklerle geldiğin o gün,
sessiz usul bir sonun başlangıcıymış meğer.
şimdi tüm bensizlikler seni bekler,
bu aptal oyuna bir son vermenin tam zamanı
yıkıldı tüm duvarlar
ne esaret var ne de aşk..
gülüşünü çok sevdiğimi bilirsin
sakın bırakma
yarım kalmış bir gülümsemenin kimseye faydası olmaz

öldür içimdeki bütün sen olan umutları
ve içinden ben geçen hiç bir şeyi yanında götürme
nefret değil bu sona ulaşma çabası
bıraktığın boşluğu ne yaparım bilmiyorum
sensizliği merak edeceğini hiç sanmıyorum
asma suratını, sakın gülmede
ifadesiz nasıl olunur bilmiyorum ama öyle ol
çok tanıdık bir yabancı ol mesela!
hızlıca uzaklaş ne olur arkana bakma
sadece git
kanatsız bir özgürlüğe sahipsin artık.