Kanatsız Kuşlar Ülkesinde

Bir kuş gibi uçup gideceğini bilseydim
eğer kanatlarını havalandırıp göçeceğini düşünseydim
önceden dünyanın hoyratça halinden usanıp
özgürleseceğini neşeli vakitlerinin şarkıları gibi
birce söylenirken yelkovan kuşları
geceye gün-de-seydim eğer, ölesiye severdim mahmur
bakışlarının suskunluğunda seni
ipince toprağın çamurunu, yükünü içime
çekerdim susuz akarsular
misali ömür ömür, günden güne
din-le-seydim eğer
uzun mesafeleri geçebilseydim
mesela leylekler gibi
paramparça ederdim zor zamanları
kül ufak ardımda bırakırdım kanaatsiz mekanları
ve açardım kapıları sonuna kadar
kilitsiz bir meydanda toplardım insanları
barikatsız yağmur yağmur gökyüzünü
yıkardım baştan aşağıya inceden
mavi-le-seydim eğer
varabilseydim yokluğundan önceki güne
ağarmadan kimseye görünmeden
bir ku-r-şun kanadında bırakırdım kalemimi
ağaç dallarından rengarenk yazmalara
işlerdim nakış nakış seni düşünüp de
yavaşça ölseydim eğer uzun
havası/bambaşka sevdası olurdu sahipsiz günde sevilmenin...

Bülent Öntaş