Kanatsız Kuşlar Gibiyim Şiiri - Yılmaz T ...

Ardına bile bakmadın…
Gittin sebepli sebepsiz…

Giderken düşlerimi çaldın benden…
Bu koca şehirde tek başıma,
Sensiz yapa yalnızım,
Biçare ve bir başıma…

Yokluğunda geceler tek dostum oldu,
Her aklıma gelişinde ürperdim,
Korktum bir başıma,
Sabahlara kadar ağladım,ağladım…
Göz yaşlarımda yıkandım…
Sensizliğin prangasında paslandım…
Hayalim senin yokluğunda,
Bin yaş yaşlandım…

Sensiz geçen her an inan bana asır oldu,
Senin umurunda değil belki,
Her sabahın şafağında,
Kanadı kırılmış kuşlar ile selam yolladım.
İki avcumla ağzımı yine kapattım ,
Çığlığımı sakladım…

Dayanırım diye artık avutmuyorum,
Kandırmıyorum kendimi,
Nefes almadan bir ruh gibi yaşıyorum…
Her şafağın atışında ,
Kan kırmızı gözlerimin acısıyla irkildim,
Bir şafağın daha sensiz doğduğuna yandım,
Güneş senden sonra bana hiç doğmadı,
Takvim yaprakları gibi ,
Ak düşmüş saçlarımı kopardım tenimden,
Nefretini perçinledim döşüme,
Kin kustum sana,
Senden kalanlara…
Ama seni yinede atamadım içimden…
Hayalim…atamadım…