Yar...
Ne aşkı
Ve ne sevdayı bilirdim
Çile ve cefanın
Esiri olan bir nefestim
Ne kadar kahretsem
Sinemi teskin edemezdim
Neye ve nasıl inandığımı
İfade etmekten acizdim
Issız sokaklar,
Yapraksız ağaçlar,
Kanatsız kuşlar gibiydim
Demek ki kaderimmiş dedim,
Boyun büktüm
Yalnız azimetten geçmedim
Bu sayede yaşadıkça umudu,
Aşkı, sevdayı, şevk
Ve muhabbeti hayattan öğrendim…
Kayıt Tarihi : 23.12.2014 13:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!