Kanatsız Kuşlar Şiiri - Servet Yüksel

Çağlar boyu, ben insanı taşıdım, Yiğitlerin gözlerinde düş idim, Rüzgar gibi bir kanatsız kuş idim, Ufuklardan nal seslerim gelmez mi? Dost dostunu kokusundan bilmez mi? Ey süvarim destanlara sür beni, Koynundaki ferman için yor beni, Tarihin cenk meydanında gör beni, Mehteran vuranda bendler yıkardım. Yaradan aşkına şaha kalkardım. Ben ki uzakları yakın eyledim, Dağlar aştım, deryaları boyladım, Asaletin türküsünü söyledim, Ah bu yollar gözyaşıyla ıslansın.! Koç Köroğlu kıratına seslensin.! Sanki yaşanmamış hey gidi günler,! Üzengim pas tutmuş, eyerim inler, Hani gezdirdiğim allı gelinler,? Başım önde edebimle yürürdüm. Bende bir pir eşiğine yüz sürdüm. Hayır nakşedilmiş alın yazıma, Ok atsalar yetişmezdi hızıma, Bakıp yalçın kayadaki izime, İnsan bir an hayallere dalmaz mı? Nerdesiniz diye haber salmaz mı? Zaman saadetli, mevsim bahardı, Hak üzre olana, kıtalar dardı, Ayaklarım kıvılcımlar saçardı, Al yelemin okşanması azığım. Çatlasam da ben ahdime sadığım. Ataların mahirane binerdi, Mazlumlar sevinir, zalim sinerdi, Her derdin devası bu iman derdi, Yalın kılıç sevda; fatihler gördüm. Peygamber muştusu fetihler gördüm.