Kanatsız Kelebek Şiiri - Efecan Kıymaz

Her şey yalnızlaşıyor
Günbegün
Renklerini kaybediyor çiçekler
Gözlerimi yormayı bıraktı
Yamuk yılık kanat çırpan rengarenk kelebekler
Satır araları seninle geleceğimizi düşündürtmüyor
Zaten bir şeyler bana geleceğimi düşündürtmüyor
Bu karanlık iğne çamlarını bile alaşağı döker
Öyle belirsiz ki insanı en yoranından bu
Ruhumu söker
Özgürlüğümü bana öyle verir ki gidişin
Omuriliğimi kırıp sırtımdan çıkar
Toprağı ayrılık şiirleriyle sularım
Açar üzerinde tüm mezarlık bitkileri
Boy boy cıvıl cıvıl
Ve kara güller
Yürüyerek gelir tırmanır üzerlerine
Sen de aralarında dahil kanatsız kelebekler
Sen benim yamuk yılık kanat çırpan
Çiçeklerime tomurcuk açtıran
Gözlerimi yoran
Sözlerimi yoran
Kalbime konan, gönlüme sorup
Bir parça özümden kalmış mı diye
"Kalmadı" demiştim
Benim bir parça eski ben olacak halim kalmamış
O yüzden sen benim kelebeğimdin
Kanatların da vardı
Eskiden