Ezdiğim zamanın tozlarında,rüzgarları uçurdum.
Kanatsız gölgemin peşinde,acılarla hep koştum.
Gönül yarlarımdan düşen,yapraklarla kavruldum.
Dumanlı zirvede ağladığım,bulutlarda savruldum.
Baykuşu oldum karanlığımın,tavansız gecelerde.
Titreyen alev gibi gezdim,sessizliğin gölgesinde.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta