Kanatsız Düşler Şiiri - Bahçe Ee

Uçmak için 
Şafak bekleyen düşlerimiz var ya
Siyaha kapanan gözlerimizden atlar
İçi çekilir düşerken düşten
Her tonda bir çığlık doldurur sükuneti

Ruhu çekilmiş günler geceler doğurur zaman 
Göz çukurları ağrılı bir uyanışa açılır
Görür ki 
Haysiyetsiz bir anlaşma imzalamış insanoğlu gözyaşıyla 
Nefretin damarını akıtmış
Mazlumun bileklerini kesip 
Mutluluğun sırtını sıvazlatmış iblis
melek yüzüyle 
Şefkatin yasını tutturmuş nasırlaşana dek

Tanrı değildir
insana bedbaht kaderler yazan
Ezelden çalıp iradesini
Ömrüne kilit vurmaz
Ayak izlerimize giydirmez takdirin adımlarını 
Ve yargılamaz en azılı düşlerimizi 

Ahh Yusuf!
Kıyısız düşlerimi yorumlasan
Derin bir uykuya mı yatırmalıyım onları
Derin bir kuyuya mı saklamalıyım yoksa
Yakup’u mu olmalıyım sınayıp gözyaşımla
Bir Züleyha mı çekmeli kollarımı
Kimseden utanmadan 
Hangi gerçeğin sarayında büyütmeliyim
ki gecenin başına okusun sevgi ayetlerini
Mısralarla mı dualamalıyım avuçlarımı 
Muskalar mı yaptırmalıyım

Gel de izah et
Eyüp’ün sabrını
Sabırla uyanmamış gözlere  
Firavunların aklını infaz et
Gözlerine mil çek 
Ellerini katlet uzattığı sofralarda 
Zihnin kınından çekilmiş sözlerle 

Yine tuttu ağrısı düşlerin
Gerçekle iftar ettiğinden beri 
Mutluluğa yoksun zamanlara 
hibe edemedi kendini,düş/ün
Gün/ah’ını sahiplenmese de 
Kırdığı kanatlardan ahlar yükselir gecede 
Gerçeğe iz/düşün

Feyza