Kanatmayın! ! ! ! ! ! ! ! !

Tek başına kendi gözyaşlarıma sığınıyorum,
Sessiz kalıp hayata isyan etmediğim için kızıyorum.
Sokaklarda hala iyi insanlar olmalı!
Yaşama tutun, bak bir sürü beyaz sayfan var,
Çevir bu sayfayı, ayağa kalk, yılma, yıkılma…
Hayat en sert darbeyi vursa da,
Üzülme, gıcıklığına gülümse,
Alışkın zaten kendi yaralarım, kendi kendine kapanmaya,
İşte yine kabuk bağlıyor, biri gelip kanatsın diye……