Kanatlarını Dinle Şiiri - Cumhur Karaca

ölüm erken iner akşamlara sinsidir kucaklaması
pusuda bekleyen kangren yalnızlıklar öter dallarda
sesini dinlersin ıslık ıslık rüzgarın, içinde erir kemiklerin
soğuk derin, fısıl fısıl sürten gözlerine karanlık derin
durma geç yalayarak akşamın sis kokan penceresini
sana dil ucuyla ölüm fısıldayacak korkusuz puhu
açıp ellerini konmasını bekler ismini bilmediğin cesaret

yüzünde hafifçe gülümseme koynuna alacak ıssızlığı
hangi türküyü söylersen söyle içine saplı bıçağı sökmeyecek
arkandan yaklaşan kendi gölgen, korkma ve sus pusuya
ağaç inliyor mu dinle ve bak, sonra otur yere, gelmeyecek
ininde ne de cesurdur hain, sokak lambasına küfretme
çevir boynunu ölüme ve bekle tek gözünü çevreleyen zulme
sonrası hafifçe yol alıştır seni çağıran ışığa, küsme koş
etrafında koşan ayrılıklara dudak bükme, onlar herkesten
vurabildiğinde görünür olurlar, kanatlarını dinle, uç.

deliveren ihanete kulaklarını tıka, kuş sürüsü geçecek
doğrult içindeki bükülen acıları ve haykır olağanca geceye
bir bakmışsın sabah olacak geçecek hepsi birden
irkildiğin yerden doğur içinde bükülen kırbaçları
vur sınamayla geçen tüm zamanları sırtından, eksik olmasın izleri
tükür gelmişine geçmişine ağzını korkak alıştırma, yalamazsın geri
ayrılık zulümden öte ayakları tırnaksız kaçıştır gelecekten
söyle şimdi kim korkmalı ayrılıktan, ayrılık mı korkmalı senden-benden
uzan kendine bir şeyler ver bu akşam, kapat penceresini korkunun
göreceksin elleri sana uzanacak kadar yakın değil puhunun
ölüm onun kulağında ninnidir göz açıp kapatacak kadar
kara ağıt dolanır dillere ağlarsın, bakarsın sabah olur aniden.

ölüm erken iner akşamlara sinsidir kucaklaması
pusuda bekleyen kangren yalnızlıklar öter dallarda.

Cumhur Karaca