Kanatlarımızdan Telekler Kopardılar

Yıkık bir duvar gibidir
düşen her zaman.
Kapılar
düşman olup yüzümüze kapandığında
rehine kalmış acı bir hayat olur sanki yürek
'Gülmenin gündüzü yok' diyorsak
Bilesin
gecelere kurban gerek.

Yürek tutsaklığında acak yangınlar büyür
Yanınca özgürlük ateşleri
denizler dalga dalga
isyanlara yürür.
Kendini yaşamanın bedelini
her kitap yazamaz ki
Eğer
ölesiye asılacaksak varolmaya
tomurcuklar çiçeğe durmalı
yeni muştulara doğmalı
evimizin gelecek çocukları.
İlmek ilmek örülmeli
her damla gözyaşı
sürgülü kapılara
Gülmenin adını biz koyduk
ama
sevinçlere ölesiye gülemedik
kendi öz diyarımızda.
Kan düştü kayalara
Uçamadık.
Kanatlarımızdan telekler kopardılar
Emeklemeyi henüz öğrendik
Düşenlerimizi gelecek günlere
kurban saydık.

O günler
............hesabıydı
Kara Tajdin'nin ihaneti
çünkü
her menfaate bir sevgiyi
kurban vermekti asaleti
şimdi
topyekün imhanın hesabını
yapıyorsa gece
göklerde parlayan her yıldız
bir Mem-o Zin
ve bir Siyabend- Xecı'dır bence.