Kanatlarım Olsaydı Şiiri - Yusuf Aktaşçı

Neden kuş olmak ister ki insan
Küçücük bir yumurta değil mi gökyüzündeki
Kime sorsam, kendinden birşeyler var içinde
Söyleyin gözü yaşlı bulutlar
En yakın sizsiniz onlara
Uçmayı kendileri mi öğrendiler
Kırık kanatlarla ne kadar yol alabilirler
Kanat çırptıkça özgürleşiyorlar mı
Cıvıltıları yarına umutları kadar mı
Onların mevsimi de hep hazan mı
İşte zihnime takılan ökseli sorular
Kanatlarım olsaydı, gamzene konardım Gülüm
Bir hülyanın olmamışlığının kırgın dağınıklığındayım
Toparlaması, inleyen bir kemana, iki mısraya baksa keşke
Lebaleb ruhum  kıyıdan köşeden toprağa taşıyor
Öyle bir acı ki durmaksızın kurcalıyor sinir uçlarımı
Bulutlar rüzgarla fısıldattı kulağıma
"Derdini, aynı dertten muzdarip olanlara sor" diye
Göçen kırlangıçların, geride kalan yuvalarında
Yuvasından atılan leyleğin, son nefesinde
Gülünü bekleyen bülbülün, bakışlarındaymış cevaplarım
Sen yanımda yokmuşsun ya
Anladım neden tek kanatla uçulmadığını
Anladım sonbahara umutsuzca tutuklu olduğumu
Varlığımı ipotek edince zamana
Artık kuş bakışı ile bakıyorum cihana
Meleğim, kanatlarım olsaydı benzerdim sana