ey rüzgar çağıran martılar kanatları gökyüzünde uyuyan geceler nerede ya o kanatlarınızla tuttuğunuz balık şimdi hangi nehirde yüzüyor çıplak bedeniniz hiç ağlamadan gülebilir misiniz ki siz birbirlerine çarpmadan göç edebilir mi ki rüzgarlar ya o pembe bulutların siyah gölgelerinde sevişmeleriniz kara leke şimdi hangi kuşun kanatlarına süründü ya o bacasından duman çıkan tiryaki binalar şimdi hangi tepenin yükseltisinde kendisini uçuruma salıyor intihar etmemiş miydi yoksa o çılgın bakışların kuş sesi değil miydi duyduklarım timsah yavrusu muydu her gün ellerimle beslediğim kertenkeleler koynumdaki kimliksiz evrensel kadının kuyruğu kopan aç bir aslan gibi kükremeleri bu gördüklerim yoksa bir rüya mı soframdaki bir dilim bayat ekmeğimi çalan ey güvercin ben onu sana vermek için ayırmıştım zaten ey yalan yanlış dil döken muhabbet kuşum meğer ben sana konuşmayı değil kafeste yaşamayı öğretmişim
Kayıt Tarihi : 16.10.2018 23:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!