Kanatlanıp Uçmak Şiiri - Ergül Yılmaz

KANATLANIP UÇMAK
Kanatlanıp da uçmak gelse de içimden
Yıllardır yorgunum, yorgunum inan ki, uçamam ben
Havalanır bazen yorgun yüreğimden
Belki bir yardım getirir diye beklerim ki
Yüreğimin kayalıklarından havalanan, asi kartalım
Dostluk getirir
Yalnızlığıma dair, bir dost gibidir
Bilirim ki işte o zaman, yalnız değilim
Bilirim ki yüreğim kuytu kayalıklarda
Bir dost, bir kartal havalanır
Bir kartal fırtınaya kapılıp da
Yuvaya dönerse eğer
Yalnızlığımda son bulur
Her havalanışında, bendende bir şeyleri götürür
Yalnız kalırım hem de çok
Sığınamam yalnızlığa
Onsuz alışamam, yorgun olurum, yalnız dururum
Yüzümde belirir solgun yalnızlık
Kanatlanıp da uçmak gelmez içimden
Çırpınırımda bazen
Yüreğim sevgiye kanatlanır
O mavi gökyüzüne ulaşırsam eğer
Tatlı bir tebessüm dolar gönlüme
İnan ki! Ruhum da şahlanır