Kanatlanan Bir Adam Şiiri - Arif Onbaşıoğlu

Kanatlanan Bir Adam

Onun sonu oldu
gün batımına yürümek.
Sıradan bir meşguliyet değildi,
kimsesizliğini gizlemek…
Ölmek gibiydi
ölmek ve dönememek…

Nefessiz bir ney,
muhtaç kalınan yaşam
“ Gel gayrı Hızır, şu kilitleri aç
etrafımda kalmadı, bir dikili ağaç”
diye, dua eden bir adam

Yağmur yağar ıslanır
söz de çatı dibinde.
Kiremitleri utanır
kırıklara… ne çare

Bulutlar yastadır
kırgın kiremit hallere
Çekilir aradan ansızın
güneş çıkar sahneye

Bir gülümseme belirir,
tan ağartan gözlerinde.
Burnu küçük tavırlar,
tevazular gönderir göklere

Bir Hızırdır ki yükselir
yeryüzünden ötelere.
Bir adamdır ki ne adam
kalmadı şer şer üstüne

Arif Onbaşıoğlu
Kayıt Tarihi : 6.1.2007 22:30:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Arif Onbaşıoğlu