Kanatlan Şiiri - Hüznü Nehar

Zevkine mübtela olmadan acının
Dumansız alevlerin içine düşmeden
Neşteri vurmadan kalbine sancının
Amansız gölgeler filiz vermeden
Deli bir kurşuna bürün de gel...

Koynuma alıp da yatmadan elemi
Kırmızı kırılıp da maviye dönmeden
Kör bir katile satmadan elimi
Özümde yanan şu ateş sönmeden
En keskin zehirleri sürün de gel...

Son damla kıvrılıp da düşmeden yere
Ruhumdaki titreme dinmeden henüz
Bu dünyadan göçmek için mahşere
Şu dağları aşıp da süzülmeden güz
Ne olursun beni düşün de gel...

Korkmak için çok geç kaldım ölümden
Yalnızlığı nefes die tükettim
Kızıp da dönmeden verilmiş sözden
Aşinadan azli çoktan işittim
Dostlarıma uzaktan bir görün de gel
Deli bir kurşuna bürün de gel
En keskin zehirleri sürün de gel
Şu dağları aşıp da süzülmeden güz
Ne olursun beni düşün de gel...