Adının geçtiği, cümlelerden kaçıyorum.
Takvimlere bakmıyorum artık.
Yorgunum aslinda ve birazda kırgın.
İyi olmayı öğrenemedim daha.
Elbet alışacağım, yokluğuna zamanla .
Sensizken, yasamayi dusunmekten, kactigim gunlerin, hatirasini tutmiyorum artik,
Sigaramı yarım bırakmıyorum mesela.
Kahvemi de, sogutmuyorum,kimsenin adına.
ne kadar iyi olursan ol,en kötü insan oluyorsun,diyor ya sair sonunda.
iste öyle, bir meydan okumaydi,bendeki savasta.
Benden sonra, nasıl devam eder,diye düşünme.
Zor olsada, alışıyor insan insanın yokluğuna.
Arasıra, aklıma geldigin, zamanlar da var.
Ve senden vazgectigim anlar.
Zaman sarıyor aslında,
Bütün yaralarini.
ve iyileşiyor insan.
zor olsada ,yaralarını kanata kanata alisiyor.
Kayıt Tarihi : 18.2.2024 18:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!