Kanat Ve Sapan Şiiri - Edanur Ünlü

Kuş olup konmak geçiyor içimden ,
Senin dudaklarına.
Rüzgar olup kokunu çalmak istiyorum.
Kara kışın ardından
Göğsümü yaran bir tohumsun sen.
Fakat ne yapmalı sevgilim ?
Düş olup sana gelmekten başka
Çare göremiyorum.
Yollar uzun, havalar soğuk.
Hem senin olduğun şehre gidecek
Ne param var ne biletim.
Vazgeçtim kardan da kıştan da
Güneş açsın toprağımda .

Elektrik tellerine konan serçelerden
Hallice
Sana olan sevgim.
İlk rüzgarla havalanıp kaçacak gibi,
En ufak seste ürkecek gibi..
Sen ise elinde sapanla bana doğru koşan
Kavruk yanaklı bir Anadolu çocuğusun.
Yalın ayaksın üstelik de yarı çıplak.
Fakat ne ayağına batan dikenler
Ne de tenini yakan güneş
Engel olamıyor beni avlamana.

Acıtmıyor attığın taşlar.
Kanadımdan sızan kan değil sevda.
Bakma kalbimin öyle kırık attığına.
Avcım sensin diye mesudum.

Bir gün avlamak yerine
Beslemeyi öğrenirsen,
Sapanla attığın ilk taşı hatırla.
Kıraç bir toprağa gömdüğün serçe
Vicdanın olsun.
Ben seni yine seni
Elektrik tellerinde bekliyor olacağım.
Yine kalbim atacak belki ,
Fakat kanadım sana hep kırık olacak.