Sığmıyor gökyüzüne imgelerim
Hep iki kelimeydi bildiklerim
Varlı,varsız söylemlerim
Odalar derdest, zindandır hatıralar
Yokuşlarda mahpusluk
Ayazda sarmaşık dalım düştü
Hercai dağlar, karlarımın başına üşüştü
Donuk gözbebeklerime sessizlik düştü
Göğü yırttımda, ruhumu sığdıramadım
Bilenmiş yüreğimden,kimsesiz serzeniş düştü
Kan düştü bulutlara,an düştü zamandan
Çatlamış toprağıma imkansız bir damar düştü
Ahım sürçtü özgürlüğe
Esrarlı gözlerimden bir damla yaş düştü.
Bu şehirde kayboldu efkâr, nâzım düştü
Bir damla naz, düş/tü
Kanatsızım, göğümden hüznüm düştü
Tebessümle uyandım,soğuk karlı sabaha
Gönülden gönüle bir lahza dua düştü
Ölümden beyazım ,ben artık daha azım
Kar kadar saf,kar kadar lapayım bugün..
Susarak söylesem de kendimle savaşım düştü
Çetrefilli heceler, gecelere düş/tü..
Kayıt Tarihi : 28.7.2024 22:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ama yaşam hep mutlu devam etmiyor ki.
Susmak en zoru olsa da bazen çaresizlik bazen yalnızlık bize başka bir çıkar yol da sunmamakta.
Yüreğinize sağlık
Düşünce, anılar şiir yazdiriyor,
Teşekkür ederim değerli yorum için Osman Akçay hocam
Demek ki "düş/tü..."
Düşer yurdumda,
Kışın ter
Yazın efkar
Umuda elem, yarına karanlık...
Düşmeden düş kurmak ne mümkün artık!
Dedim, ben de
Bu güzel şiir için,
Tebrikler Özge Hanım...
Hüzün düştü, umut düştü şiire düş kadar gerçek düş/tü
Teşekkür ederim Mustafa bey
TÜM YORUMLAR (8)