Kanasın Canım Şiiri - Ordulu Eşref Yılmaz

Gün yine esmer bir göğe bırakıyor kasvetini
Ufkumda halelenen taze hüzünler var
Yokluğunla derbeder bir gönlün inlemeleri
Ve senden artakalan solgun hatıralar…

Yine deşildi kabuklu yaralarım
Sensizliğin cenderesinde kaynıyor canım
Gitgide artıyor sol yanımdaki acım
Avuçlarım nasır tuttu yaşımı silmekten

Viran oldu gönül bağım
Bugün ne gonca var bahçemde,
Ne silik bir gülümseme
Yüzünde baharın..

Geçtiğin yerlerde açılır şebnem
Ardında bıraktın, kanıyor yaram
Zemheride kardelen gibi
İnce, zarif, narin..
Ruhumu arındıran mâ-i zülâlsin

Şimdi yoksun, aramızda sıradağlar
Sis dağında matem tutar bülbüller
Kalmasa da yâdımda en güzel adın
Gurbetin ağusunu içer beklerim.

Ya son kez nazar et gamzende gölgelensin canım
Ya da söyle celladıma,
Kirpiğinin okunu saplasın,
Kanasın canım! ..

15 Mayıs 2010 / Kumru