Kanarım Şiiri - Kenan Işlak

Her ne zaman üstüme düşen gölgen
Karanlıklarını güneşin batımına vursa,
Ele avuca düşen hüzmelere kalırdı bekleyişim…

Bazen yağmurlara vurup
Yıkardım dünün izlerini
Ve bedenimde seni hatırlatan her şeyini...

Çocukluğumdan kalma,
Gayri-meşru telaşımla seçerdim rolümü.
Oyunlarının içinden.
Söyleyemediklerim gibi…
İncelirdi gözlerim
Sana sakatlanırdı hislerim
Ve acılarım gülüşlerine sunardı kendini.

Acı gülümsemeler sokulurken
Mermi gibi yatağıma
Bir yusufçuk konardı hep
Kanayan yanlarıma…

Bir yar-ın kenarında
Ha Koptu-kopacak düşümdün
Alnımda kaleme alınmış
Silik bir yazgım…

Ve taze kabuk yüz tutmazdı
Peşine düşen dizlerimde yaraların…
Bir damla gözyaşına…
Ve eceline susamışçasına
Kandıkça kanardı, yaralarım