Kanar Fikrimiz Şiiri - İsmail Kırgıl

Zaman parça parça bitirirken ömrü
İnce bir hesaba dalar zihnimiz
Sis perdesi kalkarken ilk kez gördüğü
Hayale aldanıp kanar fikrimiz...

Gecenin tuhaf karanlığına alışamazken gözler
Demirin soğukluğuna değip titrer eller
Canı burnunda her an ölümü bekler
Gözyaşı dökmeye başlar birimiz...

Dağı taşı inletirken yakılan ağıtlar
Dinsiz vicdanını yoklar kahrını sayıklar
Bulutlar ve güneş ne tuhaf bakarlar
Sırıtıp gülmeye başlar kimimiz...

Sonu yok bu çelişkilerin, anlamsızlıkların
Birgün kazarlar mezarını; kuyunu kazanların
Bir bekledikleri mi var sanki burda kalanların
Düşünüp anlamaya çalışır kimimiz...

Birimiz ağlar, yanar haline
Kimimiz sevinir, güler hanine
Kimimiz kahkahalarla gözyaşı dökerken
Ana-avrat dümdüz gider birimiz...