Hoyrat bir düşünce, aymaz bir duruş, boşverilmiş umutlar, durgun bir yaşam, sürgün istekler, belki de son duruşuydu aşkın...
Kanamalı bir sancı yaratıyor bu bakışlar ruhumda... Boş verilmiş hayatın sancıları düşüyor omuzlarıma, bir ruh bozukluğu bu başıboş dolaşmalar, kimi kime tercih etmeliydim, en önemlisi kimdi, değer üstü değerli olan kimdi, nedenleri vardı bu aşkın, boşverilmişlikle haytalığa yakışmıyordu bu aşk, sadece zamana yayılıyordu tüm istekler, kaçışlar ve karanlıklar birbirini bir korkuda tamamlıyordu, korkuyordum aslında kaybetmekten aşkı, korkuyordum aşkın ardındaki gölgeliklerde kaybolmaktan...
Zorlamasına geçen günlerdi bunlar ve ben zamanı zorluyordum veya zamanda kayboluyordum acıların pervazlarından çıkarak...
Oysa düşlerimi zorlayan O ne diğerleriydi, ne diğeriydi ki onun ayrıcalıklığıydı aşkla duruşu...
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,
