yorgun garda bir yolculuk
yalnızlık
yol arkadaşı
çocuklara ağlıyorum
masumiyeti yitirdiler
bir kez kaybedilen hani!
utanmalı büyükler
kınıyorum
kenara koy zafer sarhoşluğunu
üstüne basılan hayat böylesi çatırdamadı hiç
her yer yangın yeri
masumiyet yanıyor
göz bebeklerinde karanlığın
beynimde bir gar
avucumda hüzündür ağlayan
söndü ışıklar
siyahı seçtim
ertelendim
siyaha geçtim
kanıyorum!
(04 Haziran 2003)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 4.6.2003 13:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Naime Erlaçin](https://www.antoloji.com/i/siir/2003/06/04/kanamak.jpg)
'''''Bütün renkler hızla kirleniyordu/birinciliği beyaza verdiler...'''''
Teşekkürler..
TÜM YORUMLAR (7)