Kanama(ma) lar Şiiri - Nergis Ünlüçay

Tekrar etmekten bıkmadıysa bir daha anlatmalı
Gerçekliğini yitirene kadar boğmalı kelimelerle
Susuşlarının sarılığına takılmadan geçip gidiyor işte gölgeler
Bırak ayağına kadar gelmişken
Boşluğun huzurunu,tadına bak
Seslendiğim sendin her soruda
Şimdi cevapsızlığımızla iki kişiyiz
Ben geveliyorum,tükürüyorum
Sen hiçliğe marş
Şimdi kim anlar kim avutur yaşanmamışlıkları
Bana bir neden söyle
7. katın manzarasına dahil olmamak için
Ne içindi şiirler,romanlar
Bir göz kırpışı mıydı var gibilere
Nerde o romanların atfedildiği alemi cihanlar
Bir toz zerresinin hapşırtan ağırlığı kadar ben
Dur diyorum işte yine kendime
Dur yazma
Kimin el yazısıyla kime anlatıyorsun
Bu sen değilsin ağzında paslı bir kelimeyle susup duran
Bu sen değilsin ağlamak için omuz kollayan
Ağlamak için çok geç
Olsun demek için tutulması gereken bir matem yakada
Ne kadar meyilliyiz kendimizi kanatmaya
Ya da kaç kişi kaldık