Kanadım Şiiri - Önder Karaçay

Yar gibi sarmaya hazır
Kanatlarıma saklandı
Kalbi rotasını kaybetmiş,
Kim bilir belki de o da bir sevda gibi şaşkındı

Patikası bitmek tükenmez yolculuklarımda
Demir atmıştım içimdeki sensiz nehirlere,
Sevdam okyanusta mola vermiş bir gemi
Hapsetmiştim ezeli hasreti yüreğime

Kendi kendime dedim ki içimdekiler pas tutsa,
Kırılsa zincirlerim unutsam yârin derdini,
Sevdanı içime gömmek için kazdım kalbime
Mezarın en derinini

Kanadı kırık bir kuş gibi uçarken
Kanatlarıma sakladım sevdanı!

Uzaklara uçup gidemedim
Düşen kanatlarım da seni aradım,
Yüreğinde kabuk tutmuş yara gibi kanadım

Uçamadım….

Ve içimden bir ses
Mazlum bir yokluktun diyordu sevdan,
Dağılmaya niyeti olmadan üzerimde dolaşan
Kara bulutlar değildi figan

Mutluluğun filizlerini özlemlerini
Sulayarak düşündüm,
Ardımdan bıraktıklarımdan
Uzaklaşırcasına yürüdüm
Sevda dolu yüklü yüreğimin
Kanadı çarpmadan kanadı

Uçmak için umuttu sol kanadım,
Uçamadan düşürdüler kırıldı kolum kanadım,
Düştü(m) kanadı(m) .

Önder Karaçay