Kanadı Yüreğim Bu Akşam Yine

KANADI YÜREĞİM BU AKŞAM YİNE
Bu akşam koca bir adam geldi
Yalnızlığımın kapısına
Tir tir titriyordu T-şortu
Aradığını, umudunu kaybetmiş…
Umutsuzluğu diline dolaşıyordu
Kanayan yüreğinin damlaları
Düğümlenmiş takılıyordu boğazına
Akmadan önce gözüm pınarlarından
Yüreği ile ağlıyordu
Seken kelimelerle
Gurur yok, kibir yok
En safiyâne gözyaşı, hıçkırık
Yüreğini…
Hayat bağını…
Varlığı ile cennetliğini…
Varlığı için cennetlik olanı arıyor…

Beynimin zaman makinesindeyim
40 yıl öncesi…
Saniyeler içinde alevleniyor yeniden

Sabahtan akşama ağlamasın
Yanmasın istedim ben gibi
Müslüman mahallesinde kimsesiz
Sözüm geliyor kendime verdiğim
İlk çare…
“Erkekler ağlamaz, sen erkeksin Koca Adam! ”
Dinleyen yok…
Sen dinledin mi ki balkon kuytusunda
Gururunun sesini

Koştum içeri bir an geçmeden
Serinlesin için minik yüreğinde
Koca yangın…
-İz bırakmasın istedim
Çorak kalmasın yüreği-
Bir bardak suyla

Lakin ne suyun ne sözün hükmü
Hüküm o gerçek yangında
Kâinatı bile yakacak
Sözümden, sudan deva yok

Arşı bile titreten yürek sesi
Ulaştı yüreğinin feryadına
Yudumladığı sudan önce
Sarıldı seller boşalırken can’ana
Kapadım kapımı huzur için/de
Kırk yılın sıkışmışlığı ile
Titrerken zelzele içinde
Yalnızlığın bekçisi zindan yüreğim
Bir daha dağladım acımadan…
Bir daha kanamasın…
Bir daha acımasın…
21.54 – 03.08.2015
Ankara evim