Kanadı sevinçten bir kırlangıç

Son bir şans daha dedim
İstanbul' dan Ankara' ya trene bindim.
İçimde kaygılar başımdan büyük.
Sahneler almışım karışık, roller bölük pörçük,
Aşılası bir eşik, sızar ışığı sönük.

Zikzaklar çizmiştim peş peşe,
Yerinde sayıp duran günlerde.
Aynada kırdım kendimi, sustum yüzüme;
Dişimle sıyrıldım bataktan, tutundum düşlerime.
Bir sözcük hayatıma çiçek açtı, dikenlerin yerine.

Güneşle kavrulurken Keçiören,
Kanadı sevinçten bir kırlangıç,
Süzüldü İncirli' ye tepelerden.
Ruhunu kumral bir gence vermiş,
Ümitler yeşermişti, bulutlar dağılırken.

Ortalık yalnızdı rüzgarlı haziranda,
Bir ben vardım hazır,
Uçmaya,
Adımlar çözüldü, zincirler kopmada.
Eğer gördüyseniz, pembe bulutlarda cismimi;
Bilin ki,
O bendim, püsküllü uçurtmalarda.