Kanadı kırıklardan da kanamıştı içim,
Bir gece yarısı...
Tanyeri ağarırken,
Başucuma biriken; serçeler de ağlıyordu.
Kendimce, yalnız olmadığıma kanaat getiriyordum.
Kendimce bir ifadeydi bu.
Puslu camlara sevgiler resmedemediğimden dolayı,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta