İnsanlar azdıkça azdı:
İsraf ise, diz boyunca.
Eremezsin sen huzura:
Kalpte iman olmayınca.
İsraf haramdır islamda.
Çalış, kazan genç yaşında.
Her an kaçın sen israftan:
Öyle emr ediyor Yezdan.
Tasarrufu bırakma en.
Rahat edersin sonunda.
Mallar, mükler hepsi fani.
Sorgu, sual var sonunda..
Açıp elini savurma!
Eğri, büğru yola sapma.
Sakın Rabbini küsterme.
Dara kalırsın sonunda...
Kanaat en büyük servet.
Kullan,kullan hiç tükenmez.
Kanaatkar olan insan..
Dünyada sıkıntı çekmez..
Kayıt Tarihi : 28.11.2006 13:16:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Sandıkçıoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/11/28/kanaat-en-buyuk-servet.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!